To pierwszy artykuł w serii, który został poświęcony wersji Block 20, a więc docelowej jaką mają otrzymać polskie Siły Powietrzne. Jego tematem jest charakterystyka uzbrojenia FA-50 właśnie w tej wersji. Ponadto pierwsze 12 samolotów w wersji Block 10, które przylecą do Polski już w przyszłym roku ma być w przyszłości zmodernizowanych do standardu Block 20 (FA-50PL). Dziś dowiedzą się Państwo o pociskach powietrze – powietrze AIM-120 AMRAAM oraz powietrze – ziemia Brimstone.
Uzbrojenie dla wersji Block 20
Jak wcześniej wspomniano uzbrojenie wersji Block 10 nie jest imponujące. Dopiero wersja Block 20 ma mieć zdecydowanie większą wartość bojową poprzez integrację z nowymi typami amunicji. Pierwszym z nich jest pocisk powietrze – powietrze AIM-9X Sidewinder. Opisano go w poprzednim artykule. Jest to najnowsza i zdecydowanie najlepsza wersja tego pocisku. Kolejne zakładają integrację z pociskami powietrze – powietrze średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM. Póki co brak jest informacji, co do konkretnej ich wersji. Można przypuszczać, że będą to AIM-120C-5 lub AIM-120C-7. Są one wykorzystywane już na F-16 (odpowiednio od 2006 roku i zamówione w 2017). Z kolei z pocisków powietrze – ziemia w planach jest integracja z brytyjskim Brimstone oraz niemiecko – szwedzkim Taurus KEPD 350.
FA-50 ma również posiadać zasobnik do naprowadzania laserowego Sniper ATP (możliwe że nawet dla wersji Block 10). Pozwoli on z kolei na wykorzystanie szerokiej gamy uzbrojenia precyzyjnego (np. bomb kierowanych laserowo GBU-12 Paveway). Nie podano informacji na temat rozmieszczenia uzbrojenia na poszczególnych węzłach samolotu. Jedynymi ‘pewniakami’ są pociski powietrze – powietrze AIM-9X Sidewinder na końcach skrzydeł oraz zasobnik Sniper ATP na węźle podkadłubowym.
AIM-120 AMRAAM
Jest to amerykański kierowany pocisk klasy powietrze – powietrze średniego zasięgu. Posiada aktywny układ naprowadzania korygowany za pośrednictwem systemu nawigacji inercjalnej (INS). Może on zwalczać cele poza zasięgiem wzroku (BVR – Beyond Visual Range) w każdych warunkach pogodowych, zarówno za dnia, jak i w nocy. AMRAAM to pocisk określany jako ‘wystrzel i zapomnij’ (‘fire and forget’). Oznacza to, że od razu po wystrzeleniu statek powietrzny może się oddalić, pod warunkiem, że nie jest konieczna asysta radarowa w przypadku naprowadzania na najdalsze cele. Szczególnie w przypadku użycia pocisku na duże odległości konieczne jest wprowadzenie do systemu danych o prędkości celu, a także jego pozycji i kursie. Dane te znajdują zastosowanie m. in. przez wspomagający system INS. Dane o celu mogą być uzyskane na wiele sposobów: z radaru pokładowego samolotu – nosiciela, detektorów podczerwieni, a także z innych samolotów (na przykład AWACS) poprzez szynę danych (data-link – w przypadku państw NATO standardem jest Link 16).
[źródło: https://www.designation-systems.net/dusrm/m-120.html]
W przypadku wersji C-5 zasięg wynosi 105 km, natomiast w przypadku C-7 – 120 km. Długość pocisku to 3,66 m, rozpiętość skrzydeł 44,7 cm, natomiast średnica 17,8 cm. Silnik Hercules/Aerojet zasilany paliwem stałym rozpędza pocisk do prędkości 4900 km/h. Pocisk waży 157 kg, natomiast sama głowica bojowa (WDU-41/B) – 18 kg.
Brimstone
Jest to brytyjski, kierowany pocisk rakietowy klasy powietrze – ziemia (możliwe również wykorzystanie jako ziemia – ziemia). Właśnie o takie rozwiązanie oparto polskie niszczyciele czołgów, które powstaną w ramach programu Ottokar – Brzoza. Jego przeznaczeniem jest niszczenie celów opancerzonych. Podobnie jak opisywany wcześniej AMRAAM jest to pocisk ‘wystrzel i zapomnij’. Dane przesyła komputer pokładowy samolotu, a następnie pocisk samonaprowadza się na cel (wykorzystuje naprowadzanie aktywne radiolokacyjne). Co ciekawe pocisk wyposażono we własny radar umożliwiający lokalizację określonych celów na zadanym obszarze z bardzo wysoką dokładnością.
[źródło: https://www.mbda-systems.com/product/maritime-brimstone/]
Jego długość wynosi 1,8 m, średnica 17,8 cm, natomiast rozpiętość 30 cm. Masa całego pocisku to 48,5 kg, samej głowicy 6,3 kg, a zasięg 60 km. Napędza go silnik rakietowy na paliwo stałe, mogący rozpędzić go do prędkości ok. 1600 km/h.
Charakterystyka uzbrojenia FA-50 to bardzo rozległe zagadnienie. Niemniej seria artykułów jej poświęcona powoli dobiega końca. Jeśli tylko pojawią się jakieś nowe informacje lub szczegóły z pewnością Państwa poinformujemy. Jednocześnie gorąco zachęcam do lektury pozostałych artykułów. Z pewnością przybliżą one pewne kwestie związane z uzbrojeniem. W kolejnym opiszę pocisk Taurus KEPD 350, zasobnik Sniper ATP oraz bomby GBU-12 Paveway.
Pozostałe artykuły z serii:
Źródła:
1. https://www.designation-systems.net/dusrm/m-120.html
2. https://www.mbda-systems.com/product/maritime-brimstone/
