Korea Aerospace Industries (KAI) jest południowokoreańską firmą z branży lotniczej i obronnej. Początkowo firma powstała jako wspólne przedsięwzięcie Samsung Aerospace, oddziału lotniczego Daewoo Heavy Industries oraz Hyundai Space and Aircraft Company (HYSA). W 1999 roku KAI stała się bardziej niezależna od swoich członków założycieli, nabywając ich udziały w przemyśle lotniczym na polecenie rządu Korei Południowej, po kłopotach finansowych tych firm, które były wynikiem azjatyckiego kryzysu finansowego z 1997 roku.

korean aerospace industries t-50

KAI opracowała wiele produktów lotniczych i kosmicznych, w tym wyrzutnię kosmiczną Korea Space Launch Vehicle (KSLV)-II oraz różne satelity. Firma była zaangażowana w produkcję kilku samolotów zaprojektowanych za granicą na podstawie umów licencyjnych, takich jak MBB/Kawasaki BK 117, MBB Bo-105 KLH i KF-16. KAI opracowała i wyprodukowała również własne projekty samolotów, w tym samolot szkolny KT-1 Woongbi i T-50 Golden Eagle, samolot lotnictwa ogólnego KC-100 Naraon oraz śmigłowiec wielozadaniowy KUH-1 Surion. Zarówno siedziba główna firmy, jak i kilka kluczowych zakładów produkcyjnych znajdują się w Sacheon w prowincji South Gyeongsang.

Projekty

Firma KAI uczestniczyła w produkcji pierwszego południowokoreańskiego samolotu KT-1 Woongbi, który powstał w ramach programu KTX, rozpoczętego w 1988 roku na zlecenie Sił Powietrznych Republiki Korei (RKAF) w celu opracowania samolotu szkoleniowego własnej konstrukcji. Był to wspólny wysiłek KAI i organu rządowego Agencji Rozwoju Obrony (ADD). Ten drugi był odpowiedzialny za nadzorowanie projektu, podczas gdy ten pierwszy wykonywał szczegółowe prace projektowe, a także większość działalności produkcyjnej. W 2002 roku firma KAI poinformowała, że pracuje nad produkcją zmodernizowanej i uzbrojonej wersji KT-1, oznaczonej jako KO-1, która miała być wykorzystywana w roli wysuniętej kontroli powietrznej i zwalczania rebelii (COIN). Prace rozwojowe prowadzone były we współpracy z Agencją Rozwoju Obrony (ADD) i były odpowiedzią na istniejące zapotrzebowanie RKAF na 20-40 samolotów.

W czerwcu 2006 r. KAI i Eurocopter wygrały kontrakt na badania i rozwój w ramach projektu Korea Helicopter Project – Korea Utility Helicopter (KHP-KUH) o wartości 1,3 biliona wonów (równowartość 1,48 miliarda dolarów w 2017 r.), środki miały zostać przeznaczone na rozpoczęcie projektu. Rozwój śmigłowca KUH-1 Surion, był finansowany w 84% przez rząd Korei Południowej i w 16% przez KAI i Eurocopter. W tym czasie był to największy południowokoreański kontrakt obronny wystawiony na nieamerykańską firmę zbrojeniową. W styczniu 2011 r. Eurocopter i KAI utworzyły spółkę joint venture KAI-EC w celu marketingu Surion i obsługi sprzedaży eksportowej. Wówczas przewidywano, że do 2021 roku na całym świecie zostanie sprzedanych 250-300 sztuk. W grudniu 2012 roku formalnie rozpoczęto dostawy pierwszego modelu Surion. W lutym 2013 r. zakończono testy w niskich temperaturach na Alasce w Stanach Zjednoczonych, co doprowadziło w następnym miesiącu do formalnego uznania KUH-1 Surion za ukończony. W styczniu 2016 roku, po zakończeniu prac rozwojowych nad wariantem amfibii Surion, ogłoszono, że wariant ten został dopuszczony do produkcji jeszcze w tym samym roku.

Chcąc wejść na rynek cywilny i zmniejszyć swoją zależność od projektów rządowych, KAI formalnie rozpoczęło w 2008 r. prace nad samolotem lotnictwa ogólnego KC-100 Naraon. Choć w swojej podstawowej konfiguracji jest w dużej mierze konwencjonalny, zastosowanie materiałów kompozytowych i przyjęcie najnowocześniejszych technologii miało pozwolić mu na uzyskanie o 10% większej oszczędności paliwa niż w przypadku istniejących rywali. Program prób w locie zakończył się pomyślnie w dniu 22 marca 2013 r., wkrótce potem otrzymał on certyfikat. W roku 2010 KAI rozpoczęło opracowywanie wariantu trenażera wojskowego, oznaczonego jako KT-100, dla południowokoreańskich sił powietrznych (SKAF). Pierwszy samolot tego typu po raz pierwszy poleciał w 2015 roku. Po dostarczeniu flota KT-100 zastąpi 20 samolotów Ilyushin Il-103 stacjonujących obecnie w akademii SKAF przeznaczonych do szkolenia studentów-pilotów.

W 2008 r. KAI prowadziło badania nad 60-miejscowym odrzutowcem regionalnym KRJ: czteropłatowym samolotem typu T-tail z możliwością rozbudowy do 100 miejsc, podobnym do Bombardiera CRJ. Dwa lata później firma podobno wciąż rozważała uruchomienie 90-miejscowego samolotu turbośmigłowego. Wierzono wówczas, że ogłoszenie może nastąpić już w 2011 roku. W październiku 2012 r. ogłoszono wspólną umowę rozwojową między Bombardier Aerospace a kierowanym przez rząd konsorcjum Korei Południowej, dotyczącą opracowania 90-miejscowego samolotu regionalnego turbośmigłowego, którego data startu przypada na 2019 r. Konsorcjum obejmowałoby zarówno KAI, jak i Korean Air Lines. Mimo tej zapowiedzi firma KAI jeszcze przez kilka lat prowadziła badania nad przyszłym 90-miejscowym samolotem regionalnym.

W 2019 roku ogłoszono, że KAI ma wyprodukować skrzydła odrzutowca biznesowego Gulfstream G280 na zlecenie izraelskiego producenta IAI, zastępując Triumph Group. Firma ma zakontraktowane 300 zestawów do 2030 r. za 529 mln USD, w nowej fabryce w Gosung, 30 km (20 mil) od swojego głównego zakładu w Sacheon. W dłuższej perspektywie firma podobno ma ambicje licencyjnej produkcji cywilnego samolotu od 2023 roku. Stara się również opracować regionalny samolot pasażerski z 50-70 miejscami, napędzany silnikami turbośmigłowymi lub turbowentylatorowymi. Ten ostatni ma zakończyć rozwój eksploracyjny do 2022 roku. Ustalono datę wprowadzenia na rok 2030.

Produkcja Licencjonowana

  • MBB/Kawasaki BK 117: Hyundai Space and Aircraft Company w 1989 roku zmontował BK-117.
  • MBB Bo-105 KLH (1989): Daewoo Heavy Industries (dywizja lotnicza) produkowana na licencji bojowa wersja CBS-5.
  • KF-16, (1991): Samsung Aerospace wyprodukował 140 myśliwców F-16 C/D Block 52 na licencji Lockheed Martin w latach 90.
  • Airbus H155: KAI LCA i LAH (lekki cywilny śmigłowiec i lekko uzbrojony śmigłowiec).

Modernizacja i modyfikacja

  • P-3CK
  • Lockheed C-130 Herkules
  • Westland Lynx
  • Boeing 737 AEW&C

Załogowe statki powietrzne

  • KAI KT-1 Woongbi (2000)
  • KAI T-50 Golden Eagle (2005)
  • KAI KC-100 Naraon (2011) – czteromiejscowy samolot lotnictwa ogólnego z jednym silnikiem tłokowym
  • KAI KT-100 (2015) – wojskowy trenażer podstawowy z silnikiem tłokowym
  • KAI KUH-1 Surion (2013)

Bezzałogowe statki powietrzne

  • KAI RQ-101 Songgolmae (2001): na arenie międzynarodowej jako Night Intruder 300

Współtworzone

  • Śmigłowiec Bell 427, zaprojektowany i wyprodukowany przez Bell Helicopter i Samsung Aerospace Industries.
  • Śmigłowiec Bell 429, zaprojektowany i wyprodukowany przez Bell Helicopter i Samsung Aerospace Industries.

Satelity

  • Koreańskie uniwersalne satelity nr 1, 2, 3 i 5

Moduł startowy

Koreański pojazd kosmiczny (KSLV)-II: KSLV-II został zaprojektowany do generowania ciągu 300 ton przez równoległe połączenie czterech 75-tonowych silników napędzanych paliwem płynnym. KSLV 2 to wyrzutnia przeznaczona dla statku kosmicznego, który Korea Południowa proponuje wysłać na Księżyc do 2022 roku.

kslv koreański pojazd kosmiczny

Przyszłe projekty

  • KAI KF-21 Boramae – koreański myśliwiec eksperymentalny
  • KAI Midsize Turboprop Passenger Plane
  • KAI UAV-II – jako twórca bezzałogowych statków powietrznych rozpoznawczych na poziomie korpusu Armii Korei